"Niech jedynym naszym skarbem będzie Bóg, niech nasze serce będzie w całości skierowane ku Bogu, całe w Bogu, całe dla Boga ..., dla Niego samego. Bądźmy wyzuci ze wszystkiego, wszystkiego, wszelkiego stworzenia, wyzbyci nawet dóbr duchowych, nawet łask Bożych, opróżnieni ze wszystkiego ..., by móc być całkowicie pełnymi Boga (...) On ma prawo do wszystkiego, do całego naszego serca: zachowajmy je całe, w całości dla Niego samego "
( Mały Brat Jezusa 89 )
Bł. Karol de Foucald
Minęło 11 lat od tego najpiękniejszego momentu, kiedy po raz pierwszy przyjąłem Pana Jezusa w Eucharystii do swojego serca.
Patrząc na fotografie z tamtego dnia kłębi się we mnie tyle myśli. Jak wyglądałem wtedy, jakoś lepiej (jak to mówią, trzeba się czuć zawsze młodo) i tęsknię za tamtą dziecięcą świeżością, radością i drżeniem przed Panem mojego życia. Przedstawiam Mu także tych którzy ze mną Go przyjęli. Serdecznie ich wspominam. Szczególnie ś. p. Księdza Józefa, który nas przygotowywał do spotkania z Nim. Tak bardzo chciałbym mu powiedzieć, że trwam z Jezusem, że chcę, aby mnie prowadził...
Myślę, ile razy zawiodłem, zdradziłem tę Miłość. Myślę też o tych pięknych momentach, takim jak teraz, kiedy uświadamiam sobie, że przed nami jeszcze tyle lat. Miłość owocuje, umacnia się w trudzie drogi jaką otrzymałem. Byle bym nie zostawił Go nigdy.
Na koniec zobaczyłem w jednym z albumów postanowienie i refleksję z dnia I Komunii... taka bardzo prywatna, która trwa do dziś. Dziękuję Jezusowi za te 11 lat i zachęcam Was do przypomnienia sobie dnia I Komunii Świętej, do pielęgnowania relacji miłosnej między tobą a Jezusem, do jej odnowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz